من از همونام که هنوز هم وقتی صدای هواپیما تو آسمون میشنوه سر میچرخونه برای پیدا کردنش و وقتی پیداش کرد ذوق میکنه و تا اونجایی که ممکنه ، تا جایی که از دید خارج بشه با نگاهش دنبالش میکنه!
اسمش رو هرچی میخواید بزارید ...من که بهش میگم بهانه های کوچیک لبخند زدن :)
چاووشی فقط اونجاش که میگه " آخه دیونه میشم،وقتی میگی دییییییییییییووووووونهههههه "
اصلن دلم یه جوری میشه:|
من همونیم که از چاووشی در حد مرگ متنفر بود .
اصلن با خودم هنوز کنار نیومدم وقتی آهنگهاش رو گوش میدم .
تازه بعضی وقتا از دیدن آهنگهاش تو پلی لیستم تعجب هم میکنم:| :دی
میگن بعضی وفتها یه شوک میتونه آدم رو زیر و رو کنه . ذوقش رو در یه زمینه کور کنه یا برعکس ، با ذوقش کنه! اصلا جای تعجب نداره که من از گروه اولم . همونی که از سال 87 وبلاگ نویسی رو شروع کرد و همیشه هم فعال بود اما حالا بیشتر از یک ساله دستش نوشتن نمیره . از همون وقتی که بلاگفا چتگ زد به همه ی خاطرات خوبم .
ببینم اینبار میشه اینجا رو نگه داشت یا نه . اونم با فاصله ای که بین این دو پست اخیره :دی
به هر حال . امروز امتحان های ترم سه هم تموم شد و حالا منم و یه تابستون و کلی برنامه که مطمئنمممم هیچیش انجام نمیشه :)))
امروز یازدهم آبان نیست! شب چله ست ادای یازده آبان رو داره در میاره ...شایدم برعکس:|
د آخه انصافه این وقت سال یهو از آفتاب و هوای مطبوع و ملایم اول پاییزی یک شبه، و دقیقا یک شبه برسیم به دمای نزدیک به صفر ؟ و بارون سه روز مدام بیاد؟ و همه ی اونایی که تا دیروز با آستین کوتاه و مانتو با آستین چند تا زده بالا میومدن دانشگاه فرداش با پالتو و شال بیان ؟ برف هم اومد حتی:|
آخه آب و هوا جان خوبی؟ مریضی؟ منگی؟مستی؟ چی زدی بالاغیرتا؟ تا هفته ی پیش میگفتن ایران تا سی سال دیگه میشه مثل صحرای آفریقا... بعد ایلامو که یه جا شستی بردی با خودت ... الانم که حرف از پدیده ی ال نینو ئه . منم امروز کاپشن گرفتم^_^
چند روزی هست که این وبلاگ رو ساختم اما واقعا وقت نمیشد بنویسم .
منم مثل خیلی های دیگه آواره ای بلاگفام . یه آواره که خیلی دیر اقدام به پناهنده شدن کرد! اول ماندگار رو زدم به این امید که ماندگار باشه اما نبود. نشد . انگیزه ی نوشتنم با اون اتفاق وحشتناک بلاگفا و پریدن دوسال روزنوشت پرید!
امیدوارم ...امیدوارم و امیدوارم" الهه ی ماه" بتونه منو به دنیای وبلاگ نویسی برگردونه .
سلنه (به یونانی: Σελήνη) در اسطوره‌های یونان، الهه ماه است.
دختر تیتان هیپریون و تئا، و خواهر ایزد خورشید هلیوس و الهه سپیده‌دم ائوس بود. با زئوس ازدواج کرد و صاحب سه دختر به نام‌های ارسا (شبنم)، نمیا وپاندیا شد. در داستان‌های مختلف دارای چندین معشوقه بود که از آن‌ها می‌توان به زئوس و پان اشاره کرد، اما مشهورترین افسانه او، عشقش به اندومیونچوپان است. در زمان‌های باستان سلنه اغلب با ایزدبانوی آرتمیس شناسایی می‌شد، همانند برادرش هلیوس که با آپولون مرتبط بود. او قابل قیاس با لونا دراساطیر روم باستان است.[۱]
او به مانند زنی جوان دارای چهره‌ای بسیار سفید، و سوار بر ارابه‌ای نقره‌ای رنگ که توسط دو اسب حرکت میکرد، تصویر می‌شد. او اغلب سوار بر اسب و یا گاو نر نشان داده می‌شد. گفته شده سلنه شنل به تن داشت و مشعلی با خود حمل میکرد و یک ماه نیمه بر سر داشت. او یکی از دوازده ایزد المپ‌نشینبه شمار نمی‌رفت، اما در بین آن‌ها ایزدبانوی ماه بود. پس از آنکه برادرش هلیوس سفرش به سراسر آسمان را به پایان رساند، او نیز خود را برای سفر آماده کرد. سلنه مورد علاقه بسیاری از شاعران، به ویژه سرآینده‌های عاشقانه بود.
افسانه اغوا کردن اندومیون بیشترین شهرت را برای سلنه به ارمغان آورد. سلنه عاشق این چوپان جوان خوش سیما شد و هنگامی که درون غاری در حال استراحت بود او را اغفال نمود. برخی از روایات اندومیون را یک پادشاه و شکارچی به جای چوپان می‌پنداشتند. در نتیجه حاصل این همخوابی، آن‌ها صاحب پنجاه دختر شدند که یکی از آن‌ها ناکسوس بود. از این جهت که سلنه دیوانه‌وار عاشق اندومیون شده بود و طاقت مرگ او را نداشت، از زئوس درخواست کرد تا اجازه دهد او خود سرنوشتش را رقم زند. زئوس نیز درخواست سلنه را پذیرفت و اندومیون آرزو کرد به خواب ابدی فرو رود تا هرگز پیر نشود و برای همیشه جوان و جاویدان باقی بماند. اندومیون هر شب توسط سلنه مورد بازدید قرار می‌گرفت و بوسیلهٔ اشعه نورش بوسیده می‌شد.
